Cristiano Ronaldo gaat misschien naar Real Madrid. De speler zelf heeft onlangs gezegd dat die daar wel wat voor voelt, nadat wekenlang in de (Spaanse en Engelse) pers gespeculeerd is over een eventuele overgang.
De transfer lijkt een bekend patroon te volgen. Real Madrid is geïnteresseerd in een speler. Deze speler is meestal de ster bij zijn ploeg en per definitie bijna altijd onbereikbaar. Daarom wordt hij eerst in het geheim gepolst over zijn interesse in een overgang. Als die interesse er is, beginnen de geruchten te verschijnen in de Spaanse sportkranten, altijd geïnitieerd vanuit Madrid zelf. De sportkranten hopen met deze “exclusieve” berichtgeving meer te verkopen en de club creeërt alvast een gunstig sfeertje voor de transfer: zonder directe betrokkenheid openbaar te maken, kan op deze manier gekeken worden naar de reacties van supporters, spelers en de (mogelijk) verkopende club. Deze stemmingmakerij wordt na een tijdje gevolgd door de bekendmaking door de speler zelf dat die niets liever wil dan een vertrek naar Madrid, het is altijd een jongensdroom geweest. De huidige club van de speler wordt dan onder druk gezet om te gaan onderhandelen met Madrid, terwijl die laatste club officieel nog geen interesse heeft getoond. Uiteindelijk leidt dit tot de overgang van de speler naar de Spaanse hoofdstad.
Zo is het gegaan met Zidane, (de andere, ex-PSV) Ronaldo en Beckham. Zo lijtk het ook te gaan gebeuren met Cristiano Ronaldo. Alleen ben ik niet zo blij met de gang van zaken.
Bij de genoemde Galacticos werd het plan meesterlijk uitgevoerd door toenmalig voorzitter Florentino Perez, waardoor de transfers afgerond konden worden tegen hoge, maar niet onredelijke, transfersommen (Zidane was wel heel duur, maar dan hebben we het ook wel over Zinedine Zidane!). Bovendien bleven de relaties met de verkopende clubs in alle gevallen goed.
De huidige voorzitter Ramon Calderon is nu echter zo knullig bezig, dat Manchester United gedreigd heeft Madrid bij de FIFA aan te klagen. De drang van de voorzitter om zich na de op uiterst twijfelachtige wijze gewonnen verkiezingen te laten gelden, gekoppeld aan de gebroken verkiezingsbeloftes om Kaka en Fabregas te halen, zorgen ervoor dat Calderon het zich niet kan veroorloven om Ronaldo niet te halen. Dit betekent dat in tegenstelling tot het verleden niet Madrid, maar de verkopende club de touwtjes in handen heeft bij de onderhandelingen, waardoor de transfersom weleens tot een obscene 90+ miljoen euro zou kunnen oplopen. Geen enkele speler lijkt mij zoveel geld waard. Bovendien komt de naam en het aanzien van de club heel erg beschadigd uit dit hele toneelstuk. Hier zou de beste club van de 20e eeuw boven moeten staan.
Om de aankoop te kunnen financieren, zullen er spelers verkocht moeten worden. Gesproken wordt al over het mogelijke vertrek van oa Diarra, Sergio Ramos en Robinho. Stuk voor stuk belangrijke bouwstenen van de ploeg die vorig seizoen met een ruime voorsprong kampioen werd en steeds beter leek te gaan spelen. De komst van Ronaldo zou de huidige hechte groep dus uit elkaar doen vallen, ondanks het uitdrukkelijk verzoek van de spelersgroep en de trainer om hierop verder te bouwen.
Daarnaast lijkt Cristiano Ronaldo niet heel erg warm te lopen voor Madrid, zoals de andere Ronaldo, Beckham en Zidane dat wel deden. Ronaldo wil naar Madrid, als ze de genoemde bedragen kunnen waarmaken. De Portugees komt niet voor het voetbal, maar voor het grote geld (schijnbaar is hem een eveneens obscene €15 miljoen per seizoen geboden). Nu deed zijn landgenoot Figo dat jaren geleden ook, maar de omstandigheden van zijn vertrek uit Barcelona en zijn mentaliteit zorgden er wel voor dat hij altijd de volle 100% op het veld gaf. Naar wat ik van hem ken, lijkt Cristiano me niet echt van hetzelfde hout gesneden.
Daarom hoop ik dat de voorzitter zijn verlies neemt, zich terug trekt en netjes verontschuldigt bij Manchester United. Met €90 miljoen kun je ook 3 of 4 toppers (in wording) halen om de verdediging te versterken (Cannavaro en Metzelder vervangen), het gat op rechts te vullen en de opvolgers van Raul en Van Nistelrooy te halen.
Maar ik vrees dat mijn hoop tevergeefs zal zijn. De tijd dat Madrid de sterren van de toekomst op tijd scout en binnenhaalt zodat ze bij de club tot wereldtoppers kunnen uitgroeien – zoals Ronaldo bij ManU, Kaka bij Milan, Fabregas bij Arsenal, of Messi bij Barcelona – lijkt verder weg dan ooit.
Kijkend op YouTube naar filmpjes van Ronaldo v1.0 (naar aanleiding van zijn aankondiging van het einde van zijn loopbaan), kwam ik natuurlijk uit bij zijn beroemde hattrick in Manchester. Dat was terugwedstrijd in de kwartfinale van de Champions League 2002/2003. De heenwedstrijd had Madrid al met 3-1 gewonnen, maar ik kon me weinig details meer herinneren van de wedstrijd. Om mijn geheugen op te frissen ging ik even zitten voor deze uitgebreide samenvatting (in het Frans: “Ces sont des magiciens!”) van die wedstrijd.
Sport Visie 